Carthya is in oorlog met Avenia. Koning Vargan heeft Imogen ontvoerd en hoewel het misschien niet de meest slimme onderneming is, gaat Jaron op pad om haar te bevrijden. Hij laat zijn land achter in handen van prinses Amarinda om zijn ware liefde te redden. Uiteraard is het een valstrik. Hij wordt in een hinderlaag gelokt, denkt dat Imogen dood is en wordt samen met Tobias gevangen gezet. Hij offert zichzelf op, maar weet te ontsnappen en roept de hulp in van de piraten die hebben gezworen voor hem te zullen vechten als het tot een oorlog zou komen. Kapitein Roden, jong en onervaren, voert het leger aan en is ervan overtuigd de oorlog te zullen winnen. Zoals steeds heeft Jaron een heleboel listen en streken achter de hand. Hij is dapper en scherpzinnig, maar helaas loopt niets zoals voorzien.
In 'De schaduwtroon' komt de trilogie 'De kronieken van de kroon' tot een slot. De reeks heeft mij jammer genoeg niet weten te boeien. Het gebeuren wordt door Jaron in de ik-persoon verteld. Ondanks de keuze van dit vertelstandpunt, blijft het een zeer oppervlakkig en vooral beschrijvend verhaal. Jaron vertelt hoe hij handelt en wat hij doet, maar gunt de lezer geen zicht op diepere gevoelens, gedachten en beweegredenen. Daardoor komt het geheel nogal stroef en geforceerd over. Ook de relaties tussen de belangrijkste personages lijken niet echt en geloofwaardig. Opnieuw een weinig boeiend verhaal dat niet weet te overtuigen, met een onnatuurlijk verloop en een bizar einde, waarin plots alles wordt afgehaspeld en onverwacht goed komt. De tegenstanders sluiten zich aan bij de goeden; de grote boosdoener komt aan zijn einde en iedereen trouwt met wie hij liefheeft. “Er blijft niets over dan vrede,” is de conclusie.