Vaersenbroeckendrechtegem is een hele mond vol en tevens de saaiste plek ter wereld. Alles is gemaakt uit beton, de huizen hebben geen ramen en de mensen vinden elkaar niet leuk. Het is een dorp waar niemand vriendelijk is, waar niemand écht gelukkig is en waar mensen verandering haten. Er is zelfs een toren die alarmeert wanneer de mensen moeten opstaan en moeten slapen. Een wereld zonder kleur en zonder avontuur is echter niet besteed aan Minnie Wezels die er opgroeit. Minnie houdt van haar fantasiewereld waarin ze praat met Kapitein Otto en kan vliegen. De andere kinderen uit haar dorp lachen Minnie uit en houden niet van fantaseren. Minnie gaat op zoek naar de geschiedenis van haar dorp en komt erachter waarom het dorp zo grauw en saai is. Dat de Dromenpulkers er voor iets tussen zitten is zeker! Slaagt Minnie erin om Vaersenbroeckendrechtegem kleurrijk leven in te blazen?

De schurkenclub, geschreven door Robin Aerts, is een fantasierijk boek met veel zijwegen. Aerts slaagt erin om een bonte verzameling van personages op te voeren die met de nodige creativiteit zijn uitgewerkt. Hoewel de verschillende achtergrondverhalen goed zijn beschreven, is het vaak een aaneenrijging van verschillende gebeurtenissen. Het overkoepelende verhaal verdwijnt zo naar de achtergrond en het is als lezer niet altijd gemakkelijk om de focus te behouden. De sterkte van dit boek ligt dan ook in de uitgebreide en diepgaande uitwerking van de verschillende personages. De illustrator tekende de personages op karikaturale wijze, waardoor de fantasierijke wereld van het boek nog meer tot uiting komt.

De illustraties evolueren geleidelijk aan van grijs naar kleur, waardoor de illustraties interessant en vindingrijk blijven. De auteur en illustrator zijn duidelijk goed op elkaar ingespeeld en vinden elkaar in een perfect uitgetekende droomwereld. Hoewel Robin Aerts en Jurgen Walschot een goed team zijn, kan De schurkenclub niet overtuigen. Misschien konden enkele personages en hun verhalen geschrapt worden en zou het verhaal zo beter tot zijn recht komen. Anderzijds is het zeer hoogmoedig van deze recensent om de uitbundige fantasie van de schrijver aan banden te willen leggen. Met andere woorden is De schurkenclub een ode aan de fantasie, aan wilde verhalen en aan stoere dromen – al dan niet in een chaotische vertelvorm.