Mistland is een land in de verre toekomst waar iedereen in grotten leeft en waar de zon nooit schijnt. Het leven op aarde is verwoest door natuurrampen. Hogepriesters hebben de leiding en zien er op toe dat de Sobmanwetten worden nageleefd. Alman en Ratoe zijn twee veertienjarige vrienden die in Mistland leven. Ze houden ervan om overdag in de grotten rond te dolen. Hun enige vijanden zijn de Tars. Een Tar is gevaarlijk en steelt hun voedsel, maar hij is ook de enige bron van voedsel en zijn huid doet dienst als kledij. Een Tar doden is dus een bron van inkomsten. Wanneer Alman zijn eerste Tar kan doden is hij heel trots. De Tar draagt echter kleintjes in haar buik en Alman kan op het nippertje een baby redden van de dood. Thuis vertelt hij zijn vader over zijn buit en samen zoeken ze een schuilplaats voor de kleine Tar. Ze overtreden hiermee de wet. Zijn vader heeft echter nog meer geheimen. In een onderaardse grot heeft hij een apotheek. Wanneer zijn vader op een dag dodelijk gebeten wordt door een Tar met de Tarziekte moet Alman op zoek naar een geneesmiddel. Samen met z'n vriendin Ratoe onderneemt hij, tegen alle wetten in, de gevaarlijke tocht naar een totaal vreemde buitenwereld. Hier wordt blijkbaar geen rekening gehouden met de Sobmanwetten.

De auteur neemt ons mee in de toekomst. Het leven op aarde is verwoest. De mensen die in Mistland leven, kweken zelf hun groenten. Ze leven heel strikt volgens de wetten en worden voortdurend gecontroleerd. De wetten werden door hun stichter Sobman in de grotten gegraveerd. Elke inbreuk wordt bestraft met een werkstraf of een gevangenisstraf. Alman (de ik-persoon) neemt ons mee in deze vreemde wereld. Ook hun taal is anders. Ze spreken over 'een retem' voor 'een meter', 'gelvo's' zijn 'vogels', ' een opatheker' is onze 'apotheker', 'een gum' is 'een mug'. Wanneer er een hogepriester wordt vermoord wankelt hun rustige bestaan en rijzen er twijfels. Wanneer Ratoe en Alman in de buitenwereld terecht komen, gaan ze elke dag samen met de anderen die er leven op zoek naar kostbaarheden. Alles is ijs geworden en ook de oorspronkelijke bewoners zijn dood. Wanneer de vrienden het medicijn uiteindelijk hebben gevonden en terugkeren, eindigt het verhaal plotseling.

Het is jammer dat nergens op de flap vermeld staat dat dit boek het eerste deel is van een reeks. Dit boek laat je als lezer nadenken over onze manier van leven. Er wordt regelmatig verwezen naar het gebruik van 'keitsalp': onze plastiek die heel slecht is voor het milieu. Het verhaal weet te boeien omwille van het hedendaagse thema, maar het had evengoed in één boek verwerkt kunnen worden. Ik vraag me af of het de auteur gaat lukken om een even boeiend tweede deel te schrijven. Zal de vader genezen? Zal de moord op de hogepriester opgelost worden? Zal de zon ooit weer schijnen in Mistland?