Tom, een jongen van tien, durft eigenlijk niet goed naar de kelder te gaan. En als hij dan op een avond echt een spook ziet, is het hek helemaal van de dam. Iedereen lacht hem uit, alleen Oma neemt hem au serieux. Haar beste vriendin, mevrouw Kummelsap, is spokenjaagster van beroep en wil Tom helpen het spook uit de kelder te verdrijven. Maar als Tom eenmaal met het spook kennisgemaakt heeft, krijgt hij er medelijden mee. Het spookje werd immers door een VES (Vreselijk Eng Spook) uit zijn huis verdreven. Tom, mevrouw Kummelsap en Hugo, het spook, trekken samen ten strijde om het VES uit de familievilla van Hugo te verdrijven. Als dat maar goed afloopt! Spannend, een beetje griezelig maar net niet té en bovendien ook grappig. De personages zijn goed getypecast en zeer herkenbaar: een bange jongen die dapper zijn angst overwint, kordate ouders, een kreng van een tienerzus, een begrijpende oma, een dakloos spook en een ietwat verwaaid uitziende maar erg dappere spokenjaagster. De auteur heeft erg veel werk gemaakt van een spokenclassificatie, en ook de manieren waarop mevrouw Kummelsap het VES te lijf gaat, zijn vrij origineel. Het verhaaltje zelf heeft niet veel om het lijf en neigt hier en daar wat naar overdrijving, maar het is zeer goed en onderhoudend geschreven, Cornelia Funke ten voeten uit. Goede beginnende lezers – zowel jongens als meisjes - zullen dit zeker smaken. Het originele Duitse verhaal dateert al uit 1993 en is het eerste uit een reeks van nu vijf boeken. Cornelia Funke zorgde zelf voor de illustraties.