Floor boft met haar tekenjuf. Als ze op het eind van de tekenles nog steeds voor een wit blad zit en beweert dat ze niet kan tekenen, zegt de juf: "Weet je wat? Zet gewoon ergens een stip en kijk wat er dan gebeurt." Floor moet er ook haar naam onder zetten. Groot is haar verbazing en die van haar klasgenoten als ze een week later haar stip mooi ingelijst aan de muur van de tekenklas ziet hangen. "Dat moet beter kunnen!", zegt ze. En dat is de start van een grote stippencollectie in alle maten en kleuren. Als Floors stippen op de schooltentoonstelling een groot succes kennen, is haar naam gevestigd. Een jongen verzucht: "Ik wou dat ik kon tekenen ... Ik kan nog geen rechte lijn langs een liniaal trekken." Floor past de therapie van de juf toe: "Laat maar eens zien", zegt ze. De bibberige lijn laat vermoeden dat er volgend jaar op de tentoonstelling een ander thema te zien zal zijn. Een staaltje van pedagogie verpakt in een motiverend en mooi verhaal. De boodschap luidt: als je echt iets wil kunnen en je krijgt de nodige steun dan lukt het vaak wel. De auteur had blijkbaar ook zo'n ervaring want het boek is opgedragen aan "mijn wiskundeleraar van de 7de klas die mij heeft uitgedaagd 'er een punt van te maken'". De illustraties in sobere kleuren zijn zwierig. De tekst lijkt in schrift gezet. Het boek bevat niet alleen een leuke boodschap, het kan ook een aanzet zijn om een tekenles te kleuren.