In ‘De Stormentemmer’ is Arthur Draadwier voorbestemd om een veilig, saai en volstrekt onavontuurlijk leven te leiden. Sinds eeuwen zijn immers alle oudste zonen van de Draadwierfamilie ertoe gedoemd om vanaf hun tiende in grote angst voor de buitenwereld op te groeien en te leven. In de nacht voor Arthurs tiende verjaardag gebeurt er iets vreemds: er zweeft een lichtgevende groene bol boven zijn bed!! De volgende ochtend brengt de postbode een pakje van zijn peetoom Rufus: er zit een vreemde, gouden munt in. En toeval of niet: even later tikt er een ijsmeeuw tegen zijn slaapkamerraam. Aan zijn poot bungelt een zakje met daarin net dezelfde gouden munt. En als dan ’s avonds zijn oom Rufus voor de deur staat, begint een groot avontuur. Enkele dagen na zijn tiende verjaardag zal de vloek die op zijn familie rust tot leven komen, en enkel Arthur kan die vloek verbreken. Gelukkig zijn er zijn oom Rufus en de ijsmeeuwen om hem te helpen. Dit is een origineel, goed geschreven, inventief, spannend en magisch avonturenverhaal, waarin je vanaf de eerste bladzijden meegesleept wordt. De levensles die Arthur leert – je kan je angsten overwinnen door ze onder ogen te zien – ligt er enerzijds dik bovenop, maar is anderzijds zo verpakt, dat het niet stoort. De wisselwerking tussen avontuur en magie – misschien eerder fantasy – wordt mooi uitgediept in de ijsmeeuwen. Niet echt literatuur met de grote L, maar wel een boek om een paar aangename uren mee door te brengen. Pearl Morrison zou werken aan een tweede boek over Arthur, en dat is toch wel iets om naar uit te kijken.