Tom zit ineen gedoken en verkleumd te wachten op het sein dat de Titanic geeft wanneer deze vertrekt. Als verstekeling zal het dan pas veilig zijn om zijn schuilplaats te verlaten en niet meer van het schip te worden gestuurd. Via zijn vader krijgt hij een baantje in de hondenkennel van het schip. Daar leert hij via de pup Toto het meisje Cilia kennen. Cilia is eerste klasse-passagier, maar geraakt toch bevriend met Tom. Tom is geïnteresseerd in de schat die haar vader mee heeft op het schip. Eén keer krijgt hij de kans om het boek van onschatbare waarde te stelen, maar bedenkt zich dan en wil niet zoals zijn vader door het leven. Maar dan gebeurt wat niemand verwacht had: de Titanic zinkt en niet alle mensen kunnen gered worden.  

Tom en Cilia zijn twee personages waar je meteen sympathie voor hebt, het zijn twee kinderen die weten wat ze willen en gewoon zijn om hun plan te trekken. Ook al zijn ze van verschillende klasse en moeten ze elkaars gewoontes leren kennen, hebben ze al snel door dat hun sociale ladder geen belemmering mag zijn voor hun vriendschap. Niet alleen hun karakter en hun denkwereldje worden mooi beschreven. De Titanic en het leven erop wordt zeer mooi verwoord en je kan je prima inbeelden hoe het daar moet geweest zijn; hoe Tom de trappen afloopt naar het buitendek, of hoe luxueus de familiesuite van Cilia eruit zag. De schetsen van het interieur op de Titanic die je op de schutbladen vindt, vullen deze beschrijvingen prima aan. Dankzij de afwisseling van hoofdstukken tussen het vertelpunt van Tom en dat van Cilia leest het boek enorm vlot. De continue lichte spanning die er heerst doet je steeds verder lezen. Het blijft dan wel even een tegenvaller wanneer het boek eindigt zonder dat het raadsel van de grote omar is opgelost. Men bespreekt op de laatste bladzijden nog wel de historische feiten waarop dit boek zich heeft gebaseerd, maar ook die kunnen je geen voldaan gevoel geven.