In De toekomst schrijven vertelt Guido Eekhaut ons over zijn beroep als schrijver van sciencefiction-verhalen. Daarvoor gaat hij eerst in op het verschil tussen een futurist en een schrijver van verhalen. Het grootste verschil is natuurlijk dat verhalen niet realistisch maar wel spannend moeten zijn. Daarnaast moet ook een verhaal geloofwaardig blijven. Om voor onze toekomst interessante onderwerpen te vinden, zoemt Eekhaut in op een paar recente ontwikkelingen. Zo is er onder andere de ruimtevaart die in volle ontwikkeling is, de klimaatopwarming en artificiële intelligentie. Wanneer je verder nadenkt over die onderwerpen krijg je inderdaad stof voor interessante verhalen.

Jammer genoeg leest het boek niet aangenaam door de ontoegankelijke vormgeving. De pagina’s bestaan uit te veel tekst en als er een illustratie is, is die meestal niet zo aantrekkelijk. De grijze kaders die af en toe de grote witte vlakken tekst breken bevatten droge informatie over boeken of films. Die moet je al gezien hebben om te vatten wat er in de kaders beschreven staat, voor iemand die weinig van science fiction kent zegt het niks.

Verder is de ik-persoon van Guido Eekhaut ook nooit ver weg in het boek. Dat maakt dat je als lezer met de schrijver dezelfde mening kan delen of juist niet. Doordat het zo uitdrukkelijk iemands mening is, kwam het boek bij mij maar moeizaam binnen. Jammer, want op zich is sciencefiction schrijven best een origineel onderwerp om een non-fictieboek over te maken.