De torens van Beiroet

Zoals zo vaak schreef Verrept niet alleen dit verhaal in boekvorm, maar bestaat hier ook een podiumvoorstelling van. Dit rijk gelaagde verhaal werd geschreven voor Moussem Nomadisch Kunstencentrum en Muziektheater Transparant.

De torens van Beiroet vertelt het verhaal van Nabila die door een goede djinn van het platteland naar de stad wordt gedreven. Tegelijkertijd zit Nabila in haar puberteit en, hoewel het niet letterlijk in het boek staat, begeleidt deze djinn haar van haar kindertijd naar het leven van een volwassene. Dit concept “djinn” is helemaal nieuw voor mij. Het blijkt een soort van geest te zijn die volgens islamitische geleerden bezit kan nemen van iemand. Nabila’s djinn helpt haar om weg te lopen en in Beiroet te overleven.
Maar niet alleen deze djinn zorgt ervoor dat dit boek iets is dat ver van je bed lijkt. Ook de stad Beiroet is erg onbekend bij de meeste lezers. Toch leren we ook deze stad in het boek gaandeweg kennen. Net zoals in elk boek van Paul Verrept, domineert het gevoel dat de lezer krijgt over de gebeurtenissen in het verhaal. Zo zal je in zekere mate appreciatie krijgen voor Beiroet als stad, terwijl je hier nog nooit geweest bent.

De illustraties, die vaak een detail uit het verhaal afbeelden maar ook niet altijd even duidelijk zijn, ondersteunen het boek. Net zoals de tekst soms zweverig is geschreven, zijn de illustraties vaak vaag en onduidelijk. De gebeurtenissen die we lezen, mogen we nooit letterlijk interpreteren. Zo zullen de nieuwbouwprojecten er niet van de ene dag op de andere hebben gestaan zoals het lijkt over te komen in dit boek. En toch is deze wazige schrijfstijl een meerwaarde voor dit boek. Het is moeilijk te beschrijven hoe suggestie en gevoel kunnen primeren op inhoud. Toch is dit in dit boek het geval. Gevoelsmatig blijft Beiroet je als lezer zeker boeien als stad van contrasten. Op de grens tussen oorlog en vrede. Een stad waar de kloof tussen arm en rijk gigantisch is.

Ook het einde is bijzonder vreemd. Hoewel je een heel boek hoopt op een goede afloop, is dit gewoon niet geloofwaardig. En ja … ook hier vraag je jezelf af of dat er iets toe doet.