Maud wil graag een superheld zijn. En wat typeert een superheld? Hun snelheid ... superhelden zijn altijd razendsnel. Maud racet daarom altijd megasnel door de straat. Maar op een dag zoeft ze door het bos en komt daar de oude wijze boom tegen. Hij vraagt haar bij hem te komen zitten en geeft haar een goede levensles mee: 'Je superkracht verlies je niet als je 't rustig aan doet en geniet'. Hij vertelt haar dat ze veel geluksmomenten mist omdat ze altijd zo snel is. De juf die glimlacht bij het lezen van de gedichten van de leerlingen, het luisteren naar het verhaal van een oud vrouwtje, een vogel die haar jongen voert ... Maud ontdekt dingen die anders onopgemerkt bleven. Gewoon door te vertragen. Ze mist wel haar bus, kan niet langs de bakker gaan waardoor ze grote honger krijt ... maar ze mijmert over heel veel dingen die haar gelukkig maken. En omdat ze toch te laat thuis zou zijn, blijft ze nog wat langer bij de boom en ontdekt daar een eigen talent waarvan ze niet eens wist dat ze dit talent bezat. Wat zou dat kunnen zijn ...? 

Sarah Surgey is kleuterjuf die werkte in het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Ze deed veel vrijwilligerswerk voor een liefdadigheidsinstelling. Ze schreef vroeger voor tijdschriften, voornamelijk over Noordse cultuur, maar heeft ondertussen een nieuwe liefde gevonden: het schrijven van kinderboeken. Sayani Mukherjee maakte de kleurrijke, guitige illustraties. Ze zijn vrolijk en met veel details en expressie. Dit verhaal doet iedereen (vooral de volwassenen) misschien stilstaan bij de haastige maatschappij waarin we leven. We moeten leren om wat te vertragen zodat we alles om ons heen kunnen opnemen. Wat meer kunnen genieten van de kleine dingen. Tijd nemen voor onszelf en op zoek gaan naar waar we goed in zijn en wat ons rust brengt.