De serie voor eerstel ezers waarin De Kippetjes een hoofdrol spelen, begon met een boekje over kipje Karmen die de zee wilde zien en helemaal alleen op weg gaat. De avonturen van Karmen en Vuurhaan, hun kinderen Kukel en Karamel voorzagen al menig beginnende lezer van spanning, humor en avontuur.
Elke week komt Oude Rat verhalen vertellen, maar op een dag is hij te oud geworden. Het is tijd voor Rat om afscheid te nemen, maar hij heeft nog geen opvolger en zonder opvolger kan hij niet vertrekken. Om die te vinden, moet hij een raadsel volgen: een Jan moet hem opvolgen. Een Jan die slaapt op een blad … Kukel en Karamel zijn gelukkig bereid om de arme Oude Rat te vergezellen op zijn vermoeiende tocht. Ze komen langs Jan de Haas, Jan de Wolf en Jan de Boskat, maar vinden nergens de juiste Jan. Tot ze op een bepaald moment een gewone jongen vinden die ligt te slapen op een blad papier. Het is Jan, Jean wordt hij ook wel eens genoemd, en hij blijkt de gedroomde opvolger. Meer ervaren lezers (lees: de volwassenen die meelezen) zullen al snel doorhebben dat het hier gaat om Jean de la Fontaine, de beroemde fabelverteller. Het eerste verhaal dat Jan de kippetjes vertelt, is niet toevallig dat van de raaf en de vos …
Als je dit verhaal vergelijkt met andere verhalen van de Kippetjes-serie, dan springt dit er toch wel bovenuit. De bladspiegel is ook stukken minder druk dan die van de andere verhalen. Ook de culturele verwijzingen die op de cover aangekondigd worden, zijn in dit verhaal ook echt duidelijk aanwezig, zoals de waterlelies van Monet en de beeldjes van Horen, Zien en Zwijgen. En aangezien het verhaal ook een duidelijk cultureel getint plot heeft, komen die verwijzingen ook niet geforceerd over.