De verhuisdieren

Pieter van den Heuvel noemt zichzelf op zijn website op de eerste plaats creatieveling en copywriter en vervolgens ‘occasioneel illustrator’. Met De verhuisdieren verhuist hij wat mij betreft definitief naar de grote illustratoren. Op zijn site valt ook zijn maatschappelijk engagement op, zo tekende hij eerder al kaarten met bedreigde diersoorten, waarvan er trouwens enkele terug te vinden zijn in dit boek. Het gaat in De verhuisdieren echter niet om engagement, tenzij je de stoet verhuizende dieren als een vingerwijzing in die richting ziet. Waar het hem wel om gaat, is het plezier van het kijken en ontdekken. Dat ontdekken gaat gepaard met fijne humor, zowel in beeld als in woord. Het is precies die humor die dit boek bijzonder maakt.

De berijmde tekst fungeert als bindmiddel, wat nog versterkt wordt door de stippellijn die de versregels verbindt over de bladzijden. De tekst somt op wat enkele van de dieren in de verhuisstoet met zich mee dragen, maar gelukkig doet die meer dan dat. De verwoording laat genoeg open voor de tekeningen om er een onverwachte draai aan te geven: bij ‘hond draagt de eethoek’ zie je het dier met een omgekeerde stoel op zijn rug en een voederbakje in zijn bek, bij ‘panter neemt problemen mee’ blijken die problemen onder meer geweren en een kettingzaag.

In de stoet lopen en vliegen ook dieren mee die niet in de tekst genoemd worden, wat extra kansen biedt aan de kijker om verbanden te leggen. Twee nijlpaarden torsen een tv, maar ook een walvis die er duidelijk verslaafd aan is. Wie nog aandachtiger kijkt, ontdekt ook tal van grappige details, van de bolletjeslaarzen van de giraf tot de hoop potten en pannen bovenop het schaap op de rug van de wolf. En dan zijn er nog die reusachtige groene poten die vanaf het begin voor spanning zorgen en op het eind voor een ludieke slotnoot.

Alsof dit alles niet genoeg is, kun je de hele verhuisstoet uitvouwen tot een prent van vier meter lang, waardoor je de kleurrijke stoet in vol ornaat kunt bewonderen tegen de grijze achtergrond van planten en huizen. Die achtergrond keert terug op de achterkant, waardoor uiteindelijk de natuur lijkt te overwinnen, al is het dan zonder dieren. Als je de prent eenmaal voor kinderen hebt opengevouwen, zul je dat zonder twijfel nog vaak moeten herhalen. Het effect is indrukwekkend.