Mauro is een vogeltje dat leeft in de tijd dat de vogeltjes nog niet konden vliegen. Zijn vriendje, een vlinder, wint altijd als ze een race doen. Mauro vindt dit erg, maar nog veel erger is dat zijn zusje Maartje ziek is. Ze zou eigenlijk naar zee moeten om te genezen. Helaas is dit veel te ver om te lopen. Op een nacht gaat Mauro op zoek naar de oude wijze vogel want hij heeft gehoord dat hij voor alles een oplossing heeft. Met de hulp van andere dieren raakt Mauro tot in de grot van de oude wijze vogel. Die laat hem een vogeltje schilderen zonder pootjes. Mauro is slim genoeg, zegt hij, om zelf zijn conclusies te trekken. De vlinder geeft Mauro nog een duwtje in de rug en hij ... vliegt. Met zijn zusje op de rug vliegt hij naar zee waar ze onmiddellijk genezen is en ook leert te vliegen. 
Een weinig verrassend verhaal dat niet echt kan boeien. Het einde van het boek geeft, zoals verwacht, aan dat vanaf dan alle vogels Mauro begonnen na te doen en na enkele dagen konden vliegen. "Behalve de struisvogels. Zij blijven liever op de grond."
De tekeningen overtuigen ook niet. De kleuren zorgen voor een vreemde sfeer in het boek en de vogeltjes roepen geen medeleven op. Ze zien er houterig en stijf uit. Dit prentenboek lijkt niet echt van deze tijd...