Spanning voor adolescenten, dat is wat dit boek wil bieden. Gekeken naar wat het feitelijk te bieden heeft, moet gezegd dat het begin veelbelovend is. Een duf vakantiebaantje van Duncan bij de dienst verloren voorwerpen slaat ineens om in een heus avontuur wanneer hij een leren boekje ontdekt. Het op het eerste zicht onschuldige boekje blijkt een gruwelijk verhaal te bevatten. Een thriller van formaat, die zich afspeelt op dit eigenste moment. Duncan vreest dat het zich niet enkel in het brein van de moordenaar afspeelt, maar misschien ook al in het echt. Las Duncan eerst het boekje om zijn tijd door te krijgen, dan wordt het al snel een obsessie. Wat erin staat, laat hem niet los. Wanneer hij erachter komt dat de inhoud geen fictie is, maar zich duidelijk afspeelt in het hier en nu, moet en zal Duncan de schrijver vinden. Wat als een grap begon, wordt bittere ernst. Helaas wordt het vervolg van het verhaal steeds minder levensecht, vanaf pagina 200 zelfs totaal ongeloofwaardig. En dat is eigenlijk spijtig. Terwijl het verhaal erg geloofwaardig begint, krijgt de schrijver je op het einde niet langer mee in zijn fantasiewereld. Stop dus gewoon op pagina 200, geniet van een spannend relaas en verzin zelf je eigen einde.