De vreselijke twee
Nog vreselijker
Dit tweede deel sluit aan bij het vorige grappenboek, waarin Mick en Nick op school dolle fratsen uithalen. Terwijl in de eerste uitgave de fratsen best grappig en origineel zijn, komen ze hier niet verder dan flauwe slapsticks. De opbouw van het verhaal verloopt ook erg sloom.
De huidige directeur slaagt er niet in de grappen, waar zijn zoon en hijzelf het slachtoffer van zijn, een halt toe te roepen. Zijn vader, de vroegere directeur, neemt het bewind over om voorgoed komaf te maken met die grappen. Het wordt een hel op school: er mag niet meer gelachen of gespeeld worden. Om dit verschrikkelijk beleid een halt toe te roepen, halen Mick en Nick op de laatste schooldag de ultieme grap uit. Tijdens zijn speech wordt de directeur letterlijk voor iedereen in zijn onderbroek te kijk gezet. De twee jongens triomferen; doch als lezer word je geconfronteerd met de diepe gekwetstheid van de directeur.
Deze tweede uitgave haalt de waarde van het eerste deel omlaag door het zwakke scenario en de dwaze grappen. De confronterende negativiteit in de ultieme grap, waarbij de directeur diep vernederd afdruipt, doet het boek helemaal geen goed.