‘De Watermagiër’ is het tweede deel van de cyclus ‘De macht van het zwaard’. En de queeste gaat gewoon verder. Alleen Cyane kan het magische zwaard hanteren om de Zwarte Magiër te verslaan. Daartoe moet zij de drie diamanten verzamelen die de magische krachten van de tovenaardrieling bevatten. Merodoth, de aardmagiër, helpt haar daarbij. In dit boek gaan ze op zoek naar Mekaron, de watermagiër. Op hun tocht door de oerwouden van Varenia wordt het gezelschap gevangen genomen door Ikor, de meesterspion van de Zwarte Magiër. Tot hun grote verbazing blijkt hij echter aan hun kant te staan en helpt hij hen Mekaron te vinden. Je kan dit boek onmogelijk lezen als je het eerste deel niet gelezen hebt, want het verhaal gaat gewoon door waar het eerste gestopt is, zonder duidelijke break. Het eerste deel wordt wel een beetje samengevat, maar er waren zoveel bizarre gebeurtenissen, landschappen en personages, dat je dat onmogelijk in een paar pagina’s kan samenvatten. Dit tweede deel is echter m.i. een heel stuk beter dan het eerste. De schrijfster verliest zich veel minder in de korte nevenplots, en brengt hier gewoon een goed geschreven, spannend fantasyverhaal vol onverwachte wendingen over de zoektocht naar de tweede diamant. Merodoth laat Cyane kennismaken met zijn familiegeschiedenis, wat het verhaal tot leven brengt. Ook het verhaal van Ikor treft een gevoelige snaar en geeft een extra dimensie aan het boek. Bovendien stopt het minder abrupt dan het eerste deel, zodat je niet op je leeshonger blijft zitten. Je zou zowaar zin krijgen om deel drie te lezen.