Lisa woont met haar poes ergens ver weg in de bergen. Jaar in, jaar uit ploegt en zwoegt ze op haar land. In de lente zaait ze zonnebloemen, in de zomer plukt ze boontjes en in de herfst plukt ze appels voor appelmoes... Op een dag in een koude lange winter is al het eten op en heeft ze honger. Die nacht ziet ze een vallende ster en mag ze een wens doen. Ze wenst zich een zak meel waarvan ze het lekkerste brood bakt. Daar kan ze een week van eten, tot het laatste kruimeltje. Dan ziet ze weer een vallende ster. En zo gaat het door, de hele winter lang en tot in de zomer. Op de avond voor haar verjaardag ziet ze weer een vallende ster. Deze keer wenst ze zich iets anders … Dit gevoelige prentenverhaal schetst met weinig woorden het verhaal van een innige liefdeswens. De woorden en zinnen zijn gewikt en gewogen en je leest als lezer/luisteraar nog veel meer tussen de regels. Ook sommige prenten geven een hint naar de afloop. Het verhaal is goed opgebouwd naar een verrassend slot toe, hoewel sommige overgangen en/of wendingen soms wat plots komen. De kleurrijke illustraties versterken de gevoelige sfeer.