In dit derde boek van ‘De wilde heks’ wordt Clara meegesleept in een wildreis. Het lijkt wel of ze in de huid zit van een hongerig wild dier en zichzelf totaal niet in de hand heeft. Ze beleeft dromen door de ogen van Kimmie, haar vriendin Pavola en Maira. Maar wie is Kimmie eigenlijk? Kat beschermt haar, maar verliest haar eigen levensenergie. Ze gaat te rade bij tante Isa en mevrouw Pommerans om te weten hoe ze Kat kan redden. Ze moet uitzoeken wie de hongerlijder is en gaat samen met Kahla op zoek in het verleden. Langzaam, maar zeker geraakt ze ervan overtuigd dat Kimmie de jonge versie van haar aartsvijand Chimaera is. Die is uit op wraak, omdat Clara haar vleugels heeft afgepakt. Zal Clara erin slagen deze te verjagen? 
Je beleeft het verhaal door de ogen van de twaalfjarige Clara, die als ik-persoon over haar avonturen vertelt. 'De wilde heks' is een toegankelijke reeks over dieren en hekserij. Eenvoudig verteld, vlot leesbaar en gedrukt in een groot lettertype met veel ruimte in de bladspiegel. De verhalen zijn weinig bijzonder, maar wel leuk voor jonge meisjes die ervan dromen om bijzondere krachten te bezitten of die begaan zijn met dieren. Op vlak van dierenzorg komt de auteur helaas niet verder dan een aantal clichés, zoals het plaatsen van kommetjes melk voor egels. Een klein beetje studie over de dierenwereld die in deze reeks een belangrijke rol speelt, had in die optiek wel gemogen. Dezelfde personages duiken op in de verschillende boeken. Met de dood van Clara’s aartsvijand zou je vermoeden dat deze reeks als trilogie netjes wordt afgesloten, maar op het einde staat een vervolg aangekondigd. Losse eindjes zijn er weliswaar voldoende, maar elk boek bevat naar mijn smaak te weinig inhoud, het blijft te oppervlakkig en clichématig om te boeien.