Dit prentenboek behandelt het thema opgroeien op een poëtische manier. Het verhaal vertelt over een kind dat "aan komt waaien," de twijfels van een moeder tijdens het opvoeden en uiteindelijk het moment van afscheid nemen. Hoewel het concept prachtig en liefdevol is, raakt het boek niet meteen een emotionele snaar. De metafoor van de wind, die als rode draad door het boek loopt, is wel passend, maar wordt niet consequent genoeg doorgezet, waardoor het effect ervan aan kracht verliest.

De prenten zijn zonder twijfel een sterk punt van dit boek. Met een zacht kleurenpalet dat rust uitstraalt, weten ze de lezer meteen te betoveren. Hoewel ze erg speels zijn, maken ze het boek niet noodzakelijk toegankelijk voor jonge kinderen. De thematiek is daarvoor te complex en sluit niet goed aan bij hun belevingswereld, zeker niet bij kleintjes die zich nog niet kunnen voorstellen ooit het huis te verlaten. Voor moeders of opvoeders mist de tekst juist diepgang in taal en emotie. Jammer dat het op die manier tussen twee doelgroepen hangen.