Clara woont met haar moeder Nicolien, stiefvader, kleinere broer en zusje in de Franse Pyreneeën. Nicolien is Nederlandse en wou na de dood van haar man in de ongerepte natuur van de bergen wonen. Nicolien wordt echter niet zo goed aanvaard door de plaatselijke bevolking. Ze wordt voor heks uitgescholden omdat ze zich als een hippie kleedt en homeopathische medicijnen maakt. Het leven is er hard maar mooi. Clara voelt zich fantastisch op de weiden tussen de bergen, de koeien en de bijenkorven van haar moeder. Clara is heldervoelend. Zij kan dingen voelen en zien uit het verleden. De gevoelens van dieren zijn haar ook niet vreemd. Zo ontdekt ze dat het huis waarin ze wonen een vreselijke geschiedenis heeft die met een beer te maken heeft. En nu worden er weer beren gesignaleerd in de streek. Het heden en het verleden ontmoeten elkaar...
Dit jeugdboek is mooi geschreven. Het is net of je met Clara rondtrekt op de bergweiden en de beren kan ruiken. Je voelt de zwijgzame natuur van de bergbewoners aan en krijgt zelfs begrip voor hun conservatieve gedrag. De bewoners willen niets liever dan de uitroeiing van de beren maar botsen tegenwoordig op natuurorganisaties die het er niet bij laten.
Een mooi portret van een meisje met speciale gaven en van het harde leven in de bergen.