De tienjarige Deedee heeft een enorme hekel aan haar broer Matthias. Je zou voor minder: hij houdt niet op met haar te pesten en plagen. Op een dag gaat hij echt te ver en Deedee zint op wraak. De volgende dag trekt ze het bos in, samen met Oom Ton en zijn hond Teddie. Hij is haar buurman en de enige persoon die haar echt begrijpt. In het bos wijdt hij haar in in een geheim. Ze leert een heleboel bosbewoners kennen maar ze weet niet heel goed of die nu vóór of tegen haar zijn. En dan geraken haar broer en zijn vriend Peter in de problemen. Is het moment voor wraak aangekomen? Een verhaal met vaart achter. De verschillende gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Het personage van Deedee wordt goed beschreven. Je leeft met haar mee: je zal maar opgescheept zitten met zo’n broer. Je hebt alle begrip voor haar frustratie en leert haar kennen als een altruïstisch meisje met een enorm hart voor dieren. Peter en zijn vriend zijn eerder stereotiepe figuren. Waar ik het meest problemen mee heb, is de ongeloofwaardigheid. Eerst en vooral het pesten van de broer: hij gaat echt wel heel ver en … er lijken voor hem nooit consequenties aan verbonden te zijn. Waar zijn de ouders in dit hele verhaal? En dan het verhaal in het bos. Magische dierenverhalen kunnen heel mooi en overtuigend zijn, maar niet wanneer ze ingebed worden in een ‘realistisch’ verhaal. Het is of het ene of het andere. Gemiste kans. De zwart-wittekeningen zijn minimaal en heel eenvoudig maar ze passen wonderwel bij het verhaal.