Frankrijk, 1793. Graaf Kalliovski, die overdag een verborgen leven leidt in de catacomben van Parijs, wandelt ’s nachts met zijn wolfshond door de stad. Vele edellieden zijn na de septembermoorden naar Engeland gevlucht, ook Sido, dochter van markies De Villeduval. Yann Margoza, de harlekijn van het Parijse variététheater, ‘de Zilveren Bliksem’, helpt met zijn compagnons het meisje te ontsnappen. Yann, een jongen met zigeunerbloed, die over wonderlijke krachten beschikt, is verliefd op de adellijke Sido, maar de duivelse graaf Killiovski stelt alles in het werk om het meisje in zijn macht te krijgen. Een zogenaamd historisch verhaal, overgoten met een romantisch sausje, dat zich afspeelt tijdens de ergste terreurdagen van de Franse revolutie. Talrijke clichés uit de griezelliteratuur komen hier voor: catacomben, skeletten en doodshoofden, een monsterlijke hond en zeven sinistere zusters. Uiteindelijk overwint Yann het kwaad met zijn ‘draken van licht’. Waarom moest dit pseudohistorisch verhaal over een bekende episode uit de Franse geschiedenis, geschreven door een Engelse auteur, zo nodig worden vertaald?