Kernel Fleck ziet vreemde, vaak pulserende lichtvlekken in de lucht. Hij weet niet goed wat hij ermee aan moet, totdat hij ontdekt dat hij ze met elkaar kan verbinden tot een raam dat toegang geeft tot andere universums, universums waar demonen heersen. Maar het werkt ook andersom: als een demon zijn broertje Art kidnapt, gaat Kernel er met de moed der wanhoop achteraan. Samen met een paar andere demonenjagers slaagt hij erin het spoor van Art te vinden. Maar of dat redding brengt? Voor liefhebbers van griezelen en demonen is dit tweede deel uit de Demonata-reeks van Darren Shan waarschijnlijk om van te smullen, maar je moet echt wel van het genre houden. Je moet afstand kunnen nemen van de realiteit en je onderdompelen in een wereld van magie, geweld en dood zonder verdere diepgang. Het verhaal zelf is vlot geschreven, inderdaad bloedstollend en met de nodige hang naar sensatie en visuele effecten. Daar blijft het bij: het bloed, de ingewanden, de lichaamsdelen, … het spettert allemaal van het blad af. Dit is niet meer lekker griezelen, dit is pure horror. Enige psychologische duiding en/of uitwerking van personages blijft achterwege of gebeurt enkel in functie van het verhaal. Dit boek is niet geschikt voor gevoelige lezers. De flaptekst stelt dat dit het tweede, op zichzelf staande deel is uit de Demonata-serie. Dat klopt, in zoverre dat dit deel los staat van het eerste. Maar: de grote slechterik –Lord Loss – en Derwisj – een demonenjager – kwamen ook voor in deel 1 , dus ergens in de loop van de reeks zal het verband tussen die personages wel duidelijker worden. Bovendien eindigt dit boek met een dijk van een cliffhanger zodat deel 3 waarschijnlijk niet lang op zich zal laten wachten. Voor mij hoeft het echter niet meer.