Jacob en Siri zijn twee opgroeiende pubers die worstelen met zichzelf en de wereld om zich heen. Deze wereld is grauw, donker  en eenzaam. Jacob en Siri kennen elkaar niet maar toch kruisen hun werelden elkaar regelmatig. Allebei hebben ze een boezemvriend waar ze ruzie mee krijgen. Allebei worstelen ze met het verleden dat ze met zich meedragen.
Siri's ouders zijn uit elkaar. Haar moeder geeft haar weinig aandacht. Haar vader kampt met een drankprobleem. Hij hervalt regelmatig waardoor Siri het vertrouwen in haar vader kwijt speelt en een enorme haat jegens hem ontwikkelt. Maar een stukje van haar hart blijft toch van hem houden.
Jacob mist een vaderfiguur in zijn leven. Door een voorval in het verleden is de relatie met zijn broer John ook helemaal ontwricht.
Wanneer John Siri ontmoet en haar redt uit een hachelijke situatie verandert de kijk van Jacob op zijn broer.
En hier komen we aan de kern van dit boek: de manier waarop je kijkt naar situaties, ze interpreteert, is heel persoonlijk en bepaalt mee de kleur van je leven. Doordat situaties verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd, woorden fout kunnen aankomen, lopen de dingen niet zoals je zou willen. En dat ervaren beide hoofdpersonages in dit boek. Zowel in de negatieve als in de positieve richting.
Tijdens het lezen van het boek sluipt de eenzaamheid van de personages ook bij jou, lezer, binnen. Daarom is dit niet echt een 'feelgood'- boek. Maar daarin schuilt ook de kracht van dit schrijversduo. Dat ze de eenzaamheid van deze pubers zo goed weten over te brengen. En al bij al eindigt het boek met een positieve noot!