Audra en Oliver Otter maken samen met hun papa een boottochtje op zee. Wanneer ze in de grote oceaan komen, kijken de kleine otters hun ogen uit. Audra en Oliver spelen in het water en zwemmen rond terwijl papa vis probeert te vangen. Na een heerlijke middag vallen ze in slaap. Maar wanneer ze wakker worden, ontdekken ze tot hun verbazing dat papa spoorloos is. De dappere kleine otters proberen zelf de weg terug te vinden. Maar dat blijkt niet eenvoudig te zijn. Ze vragen hulp aan de vogels. Wanneer ze plotseling tijgers ontmoeten, dreigt gevaar. In ruil voor zeebaars, laten de tijgers hen gaan. Samen met de luipaarden, de beren en de hyena's vieren ze feest. De wezels en ook de vleermuizen helpen hen verder op weg naar huis. Vanuit de nek van de giraf hebben ze een mooi zicht op de baai en zien ze hun huisje terug. Met behulp van de kraaien vlechten ze manden om uiteindelijk al vliegend thuis te komen.

Dit boek lost niet alle verwachtingen in. De tekst is niet echt makkelijk en bevat een aantal vreemde vertalingen. De woordenschat om verschillende dierenbendes te benoemen (een vlucht ganzen, een school vissen, een clan hyena's, een kolonie vleermuizen) is interessant, maar een aantal beschrijvingen zijn vreemd (een tribune flamingo's, een rilling haaien, een sprong konijnen). Die specifieke woorden staan vet, cursief gedrukt en trekken op die manier de aandacht, maar hebben weinig meerwaarde in het verhaal. Het verhaal zelf is nogal langdradig. De rode draad in het boek is de vraag hoe een groep otters heet. De vraag wordt verschillende keren herhaald maar verliest nut. Het boek is mooi uitgegeven in groot formaat. De illustraties zijn paginagroot. Ze zijn eenvoudig, aantrekkelijk en humoristisch. Maar de tekst is moeilijker en eerder voor oudere lezers.