Dikke vriendjes krijgen een baby
Wanneer er een baby bij komt in het gezin, slaat het aanvankelijk enthousiasme van de dikke vriendjes al snel om in jaloezie. Niemand heeft nog aandacht voor hen, of brengt ook voor hen een cadeautje mee. Ze besluiten dan ook weg te lopen, tot ze uit zogenaamd medelijden weer terugkeren en de baby gaan entertainen – niet met het verhoopte succes.
De klassieke mix van gevoelens die met gezinsuitbreiding gepaard gaan, wordt hier vertolkt door twee cavia’s. Heerlijk is daarbij de tegenstelling tussen tekst en beeld, die boekdelen spreekt. Zo staat de stoere praat van beiden dat mama zal moeten huilen en papa pech heeft wanneer hij hen niet zal vinden in schril contrast tot het beeld van de twee angstig rond zich kijkende cavia’s en hun papa die van achter een boom een oogje in het zeil houdt.
De illustraties stralen een en al schattigheid uit, maar echt mooi kan ik ze niet noemen. De snuitjes van de dieren zijn niet aantrekkelijk, er is zuinig omgesprongen met details, en de achtergronden zijn overwegend wazige luchten. De tekst laat zich prettig voorlezen.