Na twee fantastische zomermaanden is de vakantie ten einde en is het tijd om weer naar school te gaan. 1 september is volgens Dina de uitgelezen dag om zwarte kledij aan te trekken en zo triest mogelijk te kijken. Dina vindt nog steeds dat er in haar nieuwe dorp en op haar nieuwe school weinig tot niets leuks te beleven valt. Omdat ze gek is op toneelspelen en graag in het middelpunt van de belangstelling staat, besluit ze haar leerkracht te vragen om een theaterstuk in elkaar te steken. Volgens haar vrienden heeft Dina geen theater nodig, want met Dina is het elke dag wel theater.
Dit zevende verhaal rond Dina is best leuk en goed geschreven, maar daar is ook alles mee gezegd. De verrassing is eraf. Het boek is, door het beperkt aantal bladzijden, wel een aanrader voor kinderen die niet graag lezen.