Cees wil rustig haar nieuwe boek lezen in de tuin, met haar katten. Maar dat is buiten de buurvrouw gerekend, die non-stop en steeds luider tegen haar hondje praat. En ook overbuur Matthijs die druk in de weer is met klussen. Om nog te zwijgen over alle overburen die barbecueën! Cees ziet geen andere uitweg dan het materiaal van haar vader in te zetten en de hele boel te slopen.

Je weet niet wat je leest en ziet wanneer Cees met een sloopkogel letterlijk dood en vernieling zaait in haar hele omgeving. Maar dan komt gelukkig de bevrijdende boodschap dat dit allemaal echt verzonnen, en niet echt gebeurd is. Wie de quote voor de titelpagina gelezen heeft, weet al dat dat het geval is. En zo hou je als boodschap over dat verbeelding je kan redden, als alles eens tegenzit. Dat krijg je geenszins moraliserend gepresenteerd, maar wel met bakken humor. Het begint al met de presentatie van Cees haar vier katten, die daardoor heel belangrijk lijken, maar verder in het boek enkel op de achtergrond terug te vinden zijn. Een mus geeft in tekstballonnen wel het hele boek door commentaar op het gebeuren en gaat zo in interactie met de auteur, wat bijzonder grappige conversaties oplevert. De taal is eenvoudig maar toch creatief, zoals in het begrip “overkanters”, een neologisme waarvan de betekenis perfect af te leiden valt uit de context.

Dit boek voor beginnende lezers is er eentje uit de serie “Tijgerlezen”, waarin men wil beantwoorden aan de belangrijkste criteria van kinderen: spannend of grappig, en met veel illustraties. Aan al die criteria is ruimschoots voldaan. De sprankelende illustraties van Kees de Boer buitelen over de pagina’s en nemen je in een rotvaart mee op sleeptouw door het verhaal. En voor je het weet heb je zo een heel boek gelezen. Echt verzonnen en echt leuk.