Quirine is een onzekere puber. Ze wordt geconfronteerd met de zelfmoord van een klasgenoot, Rob. Deze laatste had vlak voor zijn wanhopige daad een seksueel getint bericht rondgestuurd waarin zij vermeld werd. Quirine is even verbaasd over het bericht als over Rob zijn zelfmoord. Als vrij nieuwe leerling op deze school had ze niet echt een contact met Rob, laat staan een liefdesrelatie. Alle ogen zijn nu uiteraard op haar gericht. Quirine verwerkt dit op haar manier, maar wil vooral weten wat hier achter zit. Ze gaat op onderzoek om de waarheid te achterhalen.

Het verhaal start rustig en we weten vrij snel wat er gebeurd is. De schrijfstijl is eenvoudig en toegankelijk. Je krijgt de hele tijd een inzage in het hoofd van Quirine, met welke vragen ze worstelt. Het thema is actueel; cyberpesten drijft jongeren vaak tot wanhoopsdaden. Het start veelbelovend maar midden in het verhaal gaat het mis.

Quirine gaat zelf op onderzoek. Dat tieners dit doen is zeker realistisch, ook dat ze het achterste van hun tong niet laten zien aan de politie is niet overdreven. De rode kaft en titel geven een spannend gevoel weer, wat je in het begin ook ervaart. Dit verdwijnt echter vanaf het midden van het verhaal en je voelt minder met het hoofdpersonage mee. De hoeveelheid vragen waarmee Quirine worstelt, is veel. Te veel. En het blijft ook enkel bij vragen. Dit geeft weinig diepgang. Je krijgt amper informatie over wie Quirine is en wat haar leven inhoudt. Ze woont bij haar grootouders. Haar verleden, hoe dat zo gekomen is, blijft vaag. Deze verhaallijn verder uitdiepen had een meerwaarde aan het verhaal kunnen geven. Zo verschijnt er ineens een tweede verhaallijn over een klasgenoot, waar wanhoop tot een waar familiedrama leidt. Overbodig in dit toch al vrij zwaar beladen thema. En we hadden deze pagina’s zinvoller kunnen gebruiken om over Quirine zelf meer te weten te komen.

Op een bepaald moment wordt Quirine ontvoerd. Omdat Quirine dichter bij de waarheid komt proberen haar ontvoerders haar te imponeren en af te dreigen. Deze scène van amper drie pagina’s wordt kort omschreven, met weinig emoties. Hoe het juist gebeurt en hoe ze vrij gelaten wordt, is weinig uitgewerkt. Het geheel maakt dat het onrealistisch overkomt. Het einde van het verhaal met de ontknoping wordt ook heel kort uitgewerkt, met zoveel verschillende onrealistische plotwendingen dat je de draad bijna verliest.

Cyberpesten en zelfmoord bij jongeren zijn gevoelige thema’s die bespreekbaar moeten zijn. Toch jammer dat dit boek te onrealistisch is zodat het inlevingsvermogen teniet wordt gedaan. De spanning is snel zoek en je ploetert je doorheen het verhaal. Een gemiste kans.