Hoera, het is weer Donutdag! Tijd om zelf donuts te maken. Aga, Kamil en hun opa uit Polen gaan met mama's boodschappenlijstje naar de Poolse winkel. Terwijl Opa van zijn praatje in het Pools geniet, zoeken de twee kinderen de juiste ingrediënten. Niet gemakkelijk want alle opschriften en etiketten zijn in het Pools, een taal die ze niet kunnen lezen. Hun oplossing is vindingrijk maar loopt dat wel goed af?

Dit is een leuk en vrolijk prentenboek over twee hongerige kinderen die alles op alles zetten om op deze speciale dag donuts (pączki in het Pools) te eten. De Poolse Donutdag is Vette Donderdag: op de donderdag voor Aswoensdag worden traditiegetrouw (zelfgemaakte) donuts gegeten. Vreemd genoeg komen we in het verhaal niets te weten over deze voor de Poolse gemeenschap belangrijke dag. Dat is echt een gemiste kans om niet-Poolse lezers een belangrijk facet van de Poolse cultuur mee te geven. Dat de Poolse opschriften in de winkel niet vertaald worden is helemaal oké. Het toont goed hoe het is om de taal niet te kennen. Maar dat we als lezer zelf de uitspraak van pączki moeten opzoeken is dan weer een vreemde insteek. (De uitspraak van pączki is trouwens puhnch-kee.) We missen ook een donutrecept in het Nederlands en Pools, een troefkaart die we in een kinderboek over eten en meertaligheid toch wel mogen verwachten.

De illustraties van Karolina Szejda – een Vlaamse met Poolse roots – in aquarel en balpen versterken het grappige verhaal. Het contrast tussen de achtergrond (bv de winkel) en de drie hoofdpersonages is evident. De achtergrond is echt heel mooi: eerder vaag en in zachte kleurvlakken die losjes in elkaar overlopen, terwijl Opa, Aga en Kamil in klare lijnen en felle tinten (misschien iets te fel) sterk geaccentueerd worden. Szejda is technisch zeker onderlegd. Zo weet ze met korte lijnen en stippen veel expressie in de kindergezichten te leggen. Met verfijnde arceringen geeft ze Opa een knappe karakterkop. Wel wordt hij wat haarkleur en baard betreft niet consequent afgebeeld. Daardoor mist hij eigenheid en dat is jammer want het is een aardig personage. Dat Szejda ook striptekenares is zien we bijvoorbeeld in de fel molenwiekende bewegingen en de zeer expressieve gezichten met hoogrode bolle wangen en uitgesproken emoties. Blijft de vraag of dit type illustraties bij iedereen in de smaak zal vallen. 

Met dit kinderboek van de inclusieve uitgeverij Studio Sesam maken we kennis met de Poolse gemeenschap, een van de grootste buitenlandse gemeenschappen in Vlaanderen. Het is een fijne kennismaking die helaas ook teveel als een gemiste kans aanvoelt.