Twee zusjes zijn in de woonkamer, de ene zit op een stoel naar buiten te starten. De andere begroet haar. Wanneer ze geen antwoord krijgt en haar zus zich ook niet wil omdraaien, haalt ze alles uit de kast om haar zus te overtuigen om het toch te doen. Idee na idee brengt ze aan, het ene met nog meer fantasie dan het andere. Haar lievelingstaart wordt te voorschijn getoverd, een mammoet komt in de woonkamer paraderen, zelfs haar droom om naar de ruimte te reizen wordt voorgesteld, maar niets helpt om haar zus te doen omdraaien.  

Wat een fantasie vind je in dit verhaal; heerlijk om mee te beleven en te dromen! De potloodtekeningen zijn mooi en tonen knap het verschil met het saaie naar buiten staren van de ene zus en de levendige fantasie van de andere zus. Je kunt het verlangen naar het opvrolijken van het ene zusje zo goed voelen bij het andere, dat ongelooflijk haar best doet en zich in allerlei werelden waant om toch maar haar zus te overtuigen om met haar te spelen. Het einde is op zich heel leuk gevonden, maar toch ook wat verwarrend. Dat had iets betere kunnen verwoord worden zodat het nog grappiger zou overkomen. Bovendien is 'een puistje hebben' niet het ideale thema voor een 4-jarige. Ik denk dat er beter een andere reden voor 'zich lelijk voelen' was gezocht. 

Hoe fijn en sfeervol de illustraties zijn, zo basic is de tekst. Met zo'n fantasierijk verhaal zou je wat meer humorrijke taal verwachten of wat verrassingen, maar die blijven uit.