Het boek start met de vraag of jij weet wat wij zoeken of willen bereiken. Iedereen kijkt naar boven, naar een heleboel draden. Iedereen probeert er één te raken en eenmaal je die vast hebt, laat je je erdoor meeslepen, het onbekende in. Zo ook de vrouw die de rode draad koos, zij komt in een bos terecht. Aan het einde van haar rode draad ziet zij heel alleen een meisje zitten. De vrouw komt stap voor stap dichter bij het kind en omarmt het ten slotte als moeder. Ze leert haar kind nieuwe dingen, eerst dichtbij en later ook verder weg, maar steeds blijven ze met elkaar verbonden door hun rode draad. Totdat het kind volwassen wordt en haar eigen weg zoekt los van de mama, maar wel verbonden in hun hart.

Een schitterend prentenboek vanaf de schutbladen te beginnen, want die zijn ook al zo mooi in hun eenvoud en net zoals de rest van het boek sfeervol afgewerkt. Het is bijna ontroerend hoe een boek zo eenvoudig en tegelijk zo intens mooi kan zijn. Het gaat erover dat iedereen een weg heeft die hij moet volgen, iedereen heeft iemand nodig waar hij mee verbonden is om zelf liefdevol en vol vertrouwen zijn draad te kunnen kiezen. De illustraties zijn zeer statisch maar net daardoor kunnen ze duidelijk hun boodschap over brengen en de aandacht op de essentie houden. Het effect van de rode draad, soms kort en soms lang in contrast met de zwarte cirkel rondom hun twee. Die cirkel wordt steeds groter en het is knap voorgesteld hoe het kind op een welbepaald moment die cirkel zeer bewust opentrekt en haar eigen weg kiest. Net zoals de tekeningen is de tekst zeer sober en beperkt tot het minimum, wat ruimte geeft voor eigen fantasie. Nog even zeggen dat het boek is gebaseerd op een korte animatiefilm genaamd 'Threads' en is een project uit Noorwegen.