In Toronië wordt een drieling geboren, maar door een oude profetie is dit geen vreugdevolle gebeurtenis. Er werd voorspeld dat drie koningskinderen hun vader van de troon zullen stoten om de vrede in het land te herstellen. Dit zint de wreedaardige koning Brutan niet, maar voor hij de kinderen kan vermoorden zorgt tovenaar Melchior ervoor dat de kinderen onmiddellijk van elkaar gescheiden worden om ver weg van de koning en van elkaar in totaal verschillende omstandigheden op te groeien.

Vanaf de eerste pagina’s voel je de magische en mysterieuze sfeer van het boek. Ook de cover geeft zeer duidelijk deze sfeer weer. Het verhaal draait voor een groot deel rond het leven van de drie kinderen. Hun levensomstandigheden en het milieu waarin ze opgegroeid zijn wordt zeer uitvoerig uitgewerkt, maar deze verschillende verhaallijnen zorgen er ook voor dat het verhaal complex wordt. Los van het overkoepelend verhaal kunnen de drie nevenverhalen een boek op zich vormen. Het grote aantal gebeurtenissen, de verschillende personages en plaatsen zorgen ervoor dat het verhaal soms moeilijk te volgen is, zeker voor kinderen vanaf 10 jaar zoals vermeld wordt op de achterflap. De belevenissen van één zoon, Tarlan, zijn zo fantasievol en zo mooi uitgewerkt dat je verlangt om meer over zijn leven te weten te komen. Anderzijds is er echter ook een zekere oppervlakkigheid in het verhaal het enige dochtertje. Zij groeit op in een rijk milieu en gedraagt zich als een stereotiepe rijkeluisdochter. Hoe ze plots zo uitgesproken kan veranderen is wel een beetje bij het haar gegrepen. Wat geweld is tegenwoordig niet meer weg te denken maar de ontknoping van dit eerste deel is wel zeer gewelddadig.