Wanneer Jonas na een voetbalwedstrijd thuiskomt, kan hij thuis niet meer binnen. Zijn ouders laten hem er niet in. Jonas denkt dat het om een grap gaat, maar als hij oog in oog staat met zijn dubbelganger wordt hij bang. Dan stopt er een bestelwagen. Twee mannen stappen uit en proberen Jonas te grijpen. Hij vlucht het bos in en kan ontsnappen. In het bos komt Jonas Ian en Ronnie tegen die ook op de vlucht zijn. Alledrie hebben ze blijkbaar hetzelfde meegemaakt en ze moeten zich schuilhouden. Enkel wanneer ze voedsel nodig hebben, gaan ze de stad in. Dan ontdekken ze dat ze zijn verstoten. Ze zijn kopies en moeten gedesactiveerd worden. De originele persoon is teruggekeerd en de kopie moet van kant worden gemaakt. Er rest maar één mogelijkheid en dat is vluchten voor de KB'ers (de kopie-bevrijders). Wanneer ze tot bij het schip kunnen geraken, zijn ze gered.
Dit is een vreemd sciencefictionachtig verhaal. Je weet als lezer niet goed wat er aan de hand is. Je bent wel nieuwsgierig wat er verder gaat gebeuren. Jonas vertelt het verhaal in de ik-vorm zodat je je als lezer sterk betrokken voelt. De jongens moeten uit handen van de KB'ers blijven en zijn verplicht om samen te werken. Gelukkig zorgt Ronnie voor een humoristische noot zodat hun situatie draaglijk wordt. Hun krachten raken op, de jongens raken gewond en ook mentaal zijn ze er erg aan toe. Naarmate het verhaal vordert, worden de zinnen korter, de witruimte op de pagina's neemt toe. Het verhaal loopt letterlijk af. Heel passend bij dit originele verhaal dat ook geen happy end kent. Je wordt er als lezer niet bepaald vrolijk van. Herfstblaadjes dwarrelen naar beneden boven de tekst, tot ook dat ophoudt. De mysterieuze sfeer blijft aangehouden tot op de laatste bladzijde. Tot Jonas' stem wegsterft...