Eén vos

Een telboek-thriller

Eén hongerige vos. Twee sluwe ogen. Drie dikke kippen. Vier zachte poten. Het plan van vos is overduidelijk. Hij besluipt de nietsvermoedende kippen die zich ’s nachts veilig wanen op hun nesten. Zijn slachtoffers lijken veroordeeld. Maar dat draait wel eventjes anders uit!

Zelden een prentenboek gezien dat zo smeekt om voorgelezen te worden als dit. Wat een genot om samen zo op te gaan in de spanning die auteur én illustrator Kate Read in ware Hitchcock-stijl opbouwt. Inzoomend op een dreigend detail als de geruisloze poten, elke illustratie ondersteunend door niet mee dan drie woorden: een substantief voorafgegaan door een enkel adjectief en een telwoord. Dat adjectief beschrijft en bouwt mee aan de spanning: zo zijn de ogen sluw, en de bedreigde kippen dik. Het zal niet lang duren voor je kleuter de tekst mee kan opdreunen. En ja, je kind leert er nog mee tellen ook. Maar de interesse om veertjes of pootafdrukken te tellen zal wel pas komen na een eerste lezing waarin je echt volledig in het verhaal gezogen wordt. Bij het zien van de acht oplichtende ogen in het donkere kippenhok en de tien vlijmscherpe tanden van de vos, is de spanning niet meer te harden. Wat een bevrijding om op de volgende bladzijden te verdrinken in de kleurrijke horde kippen die het verhaal helemaal doet kantelen. Als kind kan je voluit lachen met het lot van de vos, als volwassen voorlezer glimlachen bij de disclaimer ‘Er werden geen vossen en kippen geschaad bij het maken van dit boek.’ De mix van collage en tekening geeft de prachtige illustraties veel diepte en de vormgeving is met veel oog voor detail gebeurd: de schutbladen geven de kanteling in het verhaal mooi weer, en de vernis op titel en illustratie - tegen een appelblauwzeegroene achtergrond - maakt de cover onweerstaanbaar. Het is Read haar eerste kinderboek, laat er alsjeblieft nog veel volgen!