Mama vraagt Edward in zijn kamer te gaan spelen terwijl zij de muren schildert. Dankzij zijn fantasie slaagt Edward erin toch een fijne tijd te hebben in zijn eentje. Nadien is mama weer één en al oor voor zijn verhalen. 

De digitale illustraties in dit prentenboek ogen wel lief, maar ook braaf en bijzonder vlak. Grote kleurvlakken met beperkte details hebben het voordeel van duidelijkheid en overzichtelijkheid voor kleuters, maar samen met weinig expressie brengen ze het verhaal niet echt tot leven. Zowat hetzelfde kan gezegd over de tekst: “En jij was ook gelukkig in de trein die zoveel lawaai maakte”, zegt hij. “Natuurlijk, met zo’n geweldige treinbestuurder als jij!” zegt mama. Er is op zich niets mis met dergelijke zinnetjes, maar ze springen er geenszins uit. En dat vat dit prentenboek goed samen.