De schutbladen tonen al aan dat dit boekje voor eerste lezertjes hun op het lijf geschreven is. Het is een kunst om met heel eenvoudige woorden iets bijzonders te brengen. Op de eerste pagina lees je al dat juf Noor bijzonder is door een eenvoudig raak zinnetje: ze heeft een kous die geel is en een kous die rood is. Juf Noor is een drukke juf, maar ze is wel leuk en de dieren vinden het allemaal even goed. De directeur stoort zich enorm aan het lawaai en de drukte. Hij neemt de les van juf Noor over en al gauw wordt het oersaai. De kinderen willen hun juf terug wat hen ook lukt.

De figuren zijn vermenselijkt. Enkel de hoofden tonen dat het dieren zijn. Hun lijfjes zijn die van mensen met gewone armen en benen en met kleren aan. Ze lopen ook rechtop en worden expressief afgebeeld. Zo is juf Noor een lange slungelachtige figuur en heeft de directeur de allure van een strenge loebas. De illustraties zijn grappig en de expressieve lettertypes en kleurrijke achtergronden stralen een ietwat rommelige, maar speelse sfeer uit. Aan het einde wordt de jonge lezer getrakteerd op enkele typische kindermopjes.