Na Dit is MIJN boom waagt Olivier Tallec zich al meteen aan een tweede boek in de reeks. Hier is het de kleine eekhoorn die een beetje gulzig is: hoewel hij weet dat hij goed zorg moet dragen voor zijn boom, slaagt hij er toch in om telkens een beetje meer te eten: wanneer de dennenappels op zijn, begint hij aan de naalden, dan de takken en de wortels ... Al snel stuit Eekhoorn op de limieten van zijn boom. Wat nu gedaan?

De geestig getekende eekhoorn wist met het vorige boek al successen te behalen, en weet ook nu mijn hart te veroveren. Een mix tussen paniek en rust geeft de eekhoorn van Tallec zijn typische uitdrukking, en geeft daarbij ook een komische noot aan het verhaal. De boodschap ligt er dik op, maar dat geeft niet. Het blijft hilarisch door de overdrijving. Het zet je ook aan om een gesprek aan te gaan over onze neiging tot overconsumptie of egoïsme. Qua tekst is Olivier Tallec karig, maar dat werkt versterkend naar de prenten toe. De herhaling brengt opnieuw de komische noot.

Ik ben benieuwd wat we in de toekomst nog van de eekhoorn kunnen verwachten!