Dit is alweer het 114e Bruna-boekje. In de afgelopen dertig jaar zijn er in deze reeks qua lay-out, vorm en formaat weinig of geen veranderingen te bespeuren, en toch blijven boekjes charmant en eigentijds ogen. Opa Pluis heeft in het bos een houten stok gevonden. Hiervan maakt hij voor Nijn een fluit. En om opa te bedanken speelt ze een liedje voor hem. Het lijkt allemaal zo eenvoudig, maar dat is maar schijn. De zinnen klinken – op één uitzondering na – nergens geforceerd, en dat ondanks het rijm. Integendeel, de rijmvorm doet prettig aan. De cadans helpt het kind de tekst te onthouden, zodat het die al heel snel mee ‘lezen’ kan. De illustraties zijn heel erg uitgepuurd : meestal slechts één figuur tegen een sterk contrasterende achtergrondkleur, vaak geel. Deze reeks is een blijver in kinderboekenland !