De illustraties in dit boek dienen eerst vermeld: Carll Cneut maakte er een echt kunstwerk van. Het boek begint met een kort citaat: "Wij maken geen reis, de reis maakt ons". Daarin zit het hele verhaal samengevat. In een Arabisch woestijndorp woont een kleine jongen Salam. Als hij groot is, wil hij de wereld rondreizen. Maar de mensen lachen hem uit en beweren dat hij nooit groot zal worden. Salam loopt de stad uit met een lege tas. In die tas wil hij alles stoppen waar hij groot van wordt. De wind neemt hem mee en luistert niet als Salim bang vraagt om hem neer te zetten. Dus neemt Salim zijn lot in eigen handen en grijpt zich vast aan alles wat hij tegenkomt: een rots, een vogel, sneeuw van een hoge berg. Telkens kan hij maar een klein stukje meenemen: een steen, een veer, een handvol sneeuw ... Als zijn tas gevuld is, wordt de wind minder sterk en Salam landt midden in de woestijn. "Waar moet ik heen, hoe vind ik mijn weg?", vraagt hij zich wanhopig af. Maar dan blijkt dat al wat hij meebracht van zijn reis bijzonder nuttig is. In eerste instantie vraag je je af: wat is nu dat geheim? Waarschijnlijk zal iedere lezer daar een ander antwoord op hebben en ik vermoed dat dat de bedoeling van de auteur is. Wanneer ben je groot? Toch als je je lot min of meer in eigen handen kan nemen? Dit is een boek om bij na te denken en om in te kijken. Op de illustraties lopen de figuren over en uit het blad alsof ze geknipt zijn uit een groter geheel. Ik moet altijd onwillekeurig aan Breughel denken als ik naar de illustraties van Carll Cneut kijk. Mooi!