Wanneer Nihat in de tuin een koffer met oude dansschoenen opgraaft, beseft hij niet dat hij daarmee het oorlogsverleden van het hele dorp bovenhaalt. Samen met zijn klasgenote Reenie begint hij het raadsel van de koffer te ontrafelen. De schoenen blijken van Willy Rosen te zijn, een joodse danser, cabaretier, acteur, die na een afschuwelijke ervaring in de Reichskristallnacht naar Nederland vlucht. Samen met Reenies opa, Wiegbert Hovink, richt hij er een kwekerij van rozenonderstammen op. Maar daarnaast tilt hij er het plaatselijke theater tot op een ongekend niveau, met zijn - eveneens joodse - nicht en Hovinks vrouw Marjon als steractrice. Tot Willy en Marjon door de Duitsers worden gedeporteerd. "Shylock heeft ons verraden", vertelt een briefje dat in één van de schoenen zit. Nihat en Reenie bijten zich vast in de zoektocht naar Shylock. Daarbij maken ze vele gedekte potjes weer open, volgen ze nogal eens een verkeerd spoor, en brengen ze heel wat emoties naar boven, niet in het minst bij zichzelf. Uiteindelijk is het een uitgeweken jood die hen in Tel Aviv de ware toedracht onthult. De plot is ronduit schitterend: origineel, aangrijpend, geloofwaardig. Het is jammer dat de auteur daar een raamverhaal rondgeweven heeft van twee adolescenten die deze dramatische gebeurtenissen uitspitten als werkstuk voor school, en daarbij nog verliefd worden op elkaar ook. Eveneens jammer dat de auteur bijna 500 bladzijden neemt om zijn verhaal te vertellen. Ontelbaar zijn de keren dat Nihat zijn lijstje onbeantwoorde vragen updatet. Eindeloos ook herhaalt hij of Reenie de mogelijke pistes. Dit alles maakt het boek namelijk ongeloofwaardiger en langdradiger dan het had kunnen zijn.