Kleine Beer maakt een tekening. Zijn kunstwerk is bestemd voor Oma en hij vraagt aan Kip of die het aan Oma Beer wil bezorgen. Oma geeft er een kusje voor in de plaats en dat moet Kip dan aan Kleine Beer bezorgen. Kip wordt echter afgeleid en geeft het kusje door aan Kikker, die het doorgeeft aan Poes en die geeft het door aan Das. Maar dan komt meneertje Das een juffertje Das tegen en zij geeft het kusje terug en omgekeerd en ga zo maar verder. Uiteindelijk komt Kip opdagen. Ze is boos en vraagt het kusje van Oma terug zodat zij het aan Kleine Beer kan bezorgen. Het boekje wordt afgesloten met een heuse Dassenbruiloft. Hoewel het een eerder typisch, knuffelig berenverhaal is, is deze klassieker terecht van onder het stof gehaald. Het verhaal is tijdloos. Er zitten leuke wendingen in en het blijft plezant. De tekst bestaat uit korte, eenvoudig begrijpbare zinnen. De illustraties zijn sober en vatten de essentie van het verhaal. Ze sluiten nauw aan bij de tekst en ook daar zitten grappige elementen in, zoals de tekening voor Oma van een griezel en de knorrige Kip die erbij staat te kijken en duidelijk haar bedenkingen heeft bij dit alles, maar zich toch verantwoordelijk voelt voor hetgeen haar wordt opgedragen. De donkere tinten (zwart en twee ondersteunende kleuren) zijn eerder somber, wat het geheel ouder doet lijken dan het is; de oorspronkelijke uitgave dateert van 1968. Een krullerig kader omvat op elke bladzijde zowel tekst als illustratie. Mooie uitgave op dik, wat gelig papier, met een tot in de puntjes verzorgde lay-out.