Twee moeders, twee zonen, geen vaders. De moeders zijn vriendinnen en de kinderen ook, Octave en Vince. Ze groeiden samen op, gingen naar dezelfde scholen en, zoals dat gaat, soms ruzies, maar heel veel vriendschap. Op een mooie zomer gaan de moeders samen met Vince en Octave op vakantie naar een Spaans eiland waar het onverwachte gebeurt. Octave en Vince worden verliefd op elkaar. Ze dollen en vrijen dat het een lieve lust is. Een schitterende zomer als een zeer hevig intermezzo in hun jonge leven, maar ide eindigt als het schooljaar weer begint. Vince, die al heel vroeg wist dat hij op jongens viel, is er helemaal kapot van, want voor Octave was het eerder een vakantieavontuur en hij heeft in Parijs een vriendin ...

Dit boek is geen literair hoogtepunt, maar wat het verhaal boeiend maakt is de manier van vertellen. De personages zijn heel echt en goed beschreven, je zou zo van dit boek een film kunnen maken. Er gebeuren heel leuke en afwisselende voorvallen in de beide jongens hun leven, soms heel grappig, soms ernstig, maar altijd doorspekt met de nodige humor. Zo is Vince bijvoorbeeld heel dromerig en constant verliefd. Wanneer hij op weg naar school op de metro een jongen met mooie ogen en een strakke broek ziet, haalt hij zijn notitieschriftje boven en schrijft hem een briefje. Dat doet hij bijna elke dag maar nooit laat hij merken dat hij iets wil. Hij is gewoon romantisch. Zijn beste vriend die voor hem als een tweede huid aanvoelt is helemaal zijn tegenpool, maar juist daarom klikt het zo goed. Ook de lay-out is zeer verzorgd, veel wit op bladzijden als het over emoties gaat en ter afwisseling dagboekfragmenten.

Een waar plezier om lezen. En hoe het afloopt kan ik niet vertellen.