Een nieuwe dageraad
Amani zet haar strijd tegen de machtige Sultan verder. Ze zijn nog maar met een handjevol en redelijk verzwakt. Maar deze Blauwogige Bandiet heeft al veel bijgeleerd. Af en toe is ze onzeker, maar ze weet haar uitgedunde team goed in te zetten tegen het grote leger van de Sultan. Kan ze echter de strijd winnen en kan de juiste persoon aan de macht komen?
Het boek start met een droom van Amani. In deze droom krijgen we een dankbare samenvatting van belangrijke gebeurtenissen in het vorige deel. Samen met de eerste pagina’s, waar je een opsomming van figuren en terminologie krijgt, ben je nu gewapend en is je kennis opgefrist. De fantasiewereld die Alwyn heeft gecreëerd vraagt immers wel wat energie om alle personages en mythische figuren juist te kunnen plaatsen.
Daarna start het laatste deel van deze trilogie die je in de ban houdt tot het einde. Er gebeurt zoals in de vorige delen veel. Toch slaagt Alwyn Hamilton erin om de rode draad nooit kwijt te spelen. Je wordt opnieuw meegenomen in een strijd die tot op het einde spannend blijft. Geweld wordt niet geweerd en de auteur kan genadeloos personages laten sterven. De kaft is ook hier weer heel verzorgd. De foto van de springende Bandiet over het land, met de opkomende zon op de achtergrond, is even adembenemend als het verhaal. Het slot was zoals het hoorde te zijn: verrassend en mooi afgerond.
Verhalenvertellers zijn van alle tijden. Ook in deze boeken wordt vaak verwezen naar verhalen uit het verleden die worden doorverteld door bijzondere personen die de gave hebben om die verhalen te vertellen als geen ander. Alwyn Hamilton is één van die bijzondere personen.