Zoeklicht dyslexie is een speciale serie, gericht op kinderen die het erg moeilijk hebben met lezen. Er wordt echt getracht om deze boekjes voor hen aantrekkelijk te maken. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van een heel aantal hulpmiddelen: een luister-cd waar het eerste hoofdstuk van het boek op staat; uitvouwflappen aan het begin en eind van het boek, die de hoofdpersonages met hun namen en ook eventuele probleemwoorden uitbeelden; het vaak herhalen van moeilijke woorden; het gebruik van getint papier zodat het contrast tussen papier en letters vermindert. Tot slot is er een speciaal lettertype, Read Regular, speciaal ontworpen voor dyslectische kinderen. Eén van de kenmerken hiervan is dat het onderscheid tussen letters groter is (bijv. b en d) en er niet zomaar gespiegeld wordt. Bovendien vind je nog enkele nuttige en bruikbare leestips op de laatste pagina’s van elk boekje terug. Robbert vindt van zichzelf dat hij flauw is, hij durft helemaal niets en heeft daardoor geen vrienden. Hij wil daar verandering in brengen, maar weet niet goed hoe. Als hij toevallig op een mooie fiets botst, die niet op slot is, neemt hij vlug een besluit: hij steelt de fiets. Zie je wel dat hij ook iets durft! Maar dan begint zijn geweten te knagen, vooral omdat hij getuige is van de gevolgen voor Silvester, de eigenaar van de fiets. Robbert wil het wel oplossen maar durft de waarheid niet op te biechten. Hij verzint allerlei plannen om de fiets terug bij Silvester te krijgen, maar daardoor komt hij alleen maar in meer moeilijkheden. Hij slaagt erin om Silvesters vriendschap te winnen, maar als de waarheid dan toch aan het licht komt, is het vlug gedaan met de vriendschap … Robbert heeft veel spijt, maar heeft ook erg moedige dingen gedaan om het goed te maken met Silvester. Gelukkig weet zijn vriend dat te waarderen en krijgt de vriendschap nog een kans. Heel erg jammer in dit boekje is de tikfout op de eerste pagina: “hoe het komt dat bij bijna altijd alleen is”. Dit zou, zeker in deze boekjes voor kinderen met dyslexie, toch echt niet mogen! Voor de rest weer een mooi, verzorgd en herkenbaar verhaal, zoals we gewoon zijn in deze reeks.