Er is wat tijd voorbij gegaan sinds we Olle en Lena leerden kennen (ref. 'De bijzondere lotgevallen van Olle en Lena'). Olle en zijn buurmeisje zijn nog steeds de beste vrienden. Ze werken samen de zotte plannen van Lena uit, verzamelen wrakhout op het strand en versturen flessenpost. Niets kan daar verandering in brengen, toch? De komst van een nieuw meisje doet de sterke vriendschapsband echter wankelen. Net nu Lena alle steun van haar vriend kan gebruiken, wordt Olle voor het eerst verliefd ... Zelfs de relatie met Olles opa, met wie hij anders zo graag tijd doorbrengt, moet plaats maken voor dit nieuwe overweldigende gevoel.

Dit verhaal is opgedeeld in vier grote delen en 41 korte hoofdstukjes. We ontmoeten onze twee vrienden in de zomer en nemen in de lente terug afscheid. Maria Parr zet Olle neer als ik-figuur. We leren hem beter kennen als een eerder voorzichtige, gevoelige jongen en maken zijn eerste verliefdheid en de emoties die daarmee gepaard gaan (grote vreugde, onzekerheid, verlangen) mee vanaf de eerste rij. Lena is als het ware de tegenpool van Olle. Met haar zotte plannetjes en haar vurige temperament doet ze denken aan dat ene meisje met die rosse vlechten. Niet alleen Lena, maar ook de Noorse setting doet denken aan Astrid Lindgren. Vanuit Olles standpunt ervaren we dat opgroeien en alles wat daarbij hoort soms best wel moeilijk kan zijn. Parr hanteert een vlotte schrijfstijl en geeft de onzekerheid die gepaard gaat met groeien op een eenvoudige, herkenbare wijze weer. De vertaling naar het Nederlands voelt zeer natuurlijk aan. Een mooi boek over vriendschap en groot worden. Eenvoudige zwart-wit illustraties ondersteunen het verhaal maar vormen niet echt een meerwaarde. Fijne details zijn de kaart van het gebied waar Olle en Lena wonen en de korte verklarende woordenlijst achteraan.