Een koude wind wekte Egeltje uit zijn winterslaap en net op dat ogenblik valt er ook een pakje uit de hemel. Een pakje van de kerstman met daarin een warme wollen muts. Maar hoe het verkleumde egeltje ook probeert, hij krijgt de muts niet op zijn hoofd, de stekels zitten telkens weer in de weg. Daarom besluit hij zijn muts weer in te pakken en als cadeautje achter te laten in het huis van zijn vriend Konijn, die even niet thuis is. Konijn zijn oren blijken te lang, dus verhuist de muts als kerstcadeautje naar Das. Maar met een muts op zijn hoofd hoort Das niets meer, vandaar dat Vos zomaar plots een kerstcadeautje ontvangt. Hij knipt er twee gaten in voor zijn oren en trekt zo het koude winterlandschap door. Daar ontdekt hij, net op tijd, een ondergesneeuwd heuveltje. Dit bijna bevroren hoopje blijkt Egeltje te zijn die in de gure winterkou de weg naar huis was kwijt geraakt. Gelukkig heeft Vos die warme wollen rode muts op zijn hoofd, een warm wollen dekentje waar Egeltje precies in past. Niet vernieuwend, weinig fantasieprikkelend, voorspelbaar en ook braaf is dit lieflijke verhaal over het egeltje en zijn muts. Ook de illustraties sluiten volledig bij de sentimentele sfeer aan. Het is de zachte muts die het boek een meerwaarde geeft. Op elke bladzijde is ze aanwezig, nodigt ze de jonge luisteraars uit tot aanraken en houdt ze de aandacht vast. Dit wijnrode zachte stofje straalt warmte uit in de koude winterse achtergrond.