Theo moet net als alle kinderen van zijn klas een verhaal schrijven. Hij staart naar de lege pagina, het verhaal wil maar niet komen. Plots verschijnt een echt biggetje op het papier en die trekt hem mee in het schrift. Verrast ontdekt Theo al zijn tekeningen van uitvindingen – die ook werken! Ze vertrekken samen met zijn superraket en belanden op een eilandje midden in een oceaan. In het water komt Theo terecht in een stroom van letters en hij stopt zoveel mogelijk woorden in zijn broekzakken.

Een werkelijk bijzonder creatief verhaal over een jongetje dat op een verrassende plek letters bij elkaar graait tot woorden. Het verhaal sprankelt van fantasie en alles voelt vrolijk en opwindend aan.

Al op de schutbladen intrigeren de vissen die door bladen vol ingewikkelde notities heen zwemmen. Als geen ander wekt Francesca Pirrone nieuwsgierigheid op en trekt de kijker mee in het verhaal. Ze componeert levendige taferelen als een partituur waarin elk voorwerp een plaats krijgt en bijdraagt tot het verhaal. Zo kijk je op de eerste grote tekening naar het jongetje Theo, die met een mistroostige blik voor zich uit staart. Voor hem ligt een schrift met lege pagina's. Een reeks glazen potjes waarin scheutjes groeien staat op de vensterbank. Je kijkt naar een stilleven, prachtig uitgewerkt in een mooie combinatie van pasteltinten.
Elke prent neemt je steeds meer in het avontuur op. Want door haar wisselende invalshoek, close-ups, uitvergrote figuren en dieptezicht, brengt ze driedimensionale ruimtes aan, waardoor je intens meeleeft met Theo en het varkentje.

Haar tekenstijl is sober, goed doordacht en je wordt vrolijk van al die heldere frisse kleuren. Ze brengt enkele details aan die suggestief een diepere betekenis oproepen.