Zeno vertrekt vol goede moed naar school voor de eerste schooldag. Iedereen mag z'n naam op het bord schrijven. Als Zeno aan de beurt is schrijft hij zoen! Verlegen gaat hij terug op z'n plaats zitten. Hij hoort de kinderen giechelen maar juf Hanne zegt streng dat er niemand wordt uitgelachen. Zeno gaat niet graag meer naar school. Hij heeft het moeilijk als de juf een dictee geeft over een muis. Hij weet niet meer welke letter hij eerst moet schrijven: een u of een i. De juf komt op bezoek bij Zeno thuis. Ze denkt dat Zeno dyslexie heeft en wil hem laten testen. En ja hoor, juf Hanne heeft gelijk. Zeno gaat nu elke week week naar de logopediste en maakt extra oefeningen. Zeno gaat nu graag naar school. Bij z'n laatste dictee heeft hij zelfs maar één foutje gemaakt. Dit boek is interessant zowel voor kinderen met dyslexie als voor klasgenootjes. Het probleem dyslexie komt uitgebreid aan bod; zowel het probleem op zich als de gevoelens die ermee gepaard gaan. Het boek nodigt uit om met de kinderen over dit probleem te spreken. Het is een beetje wennen aan de prenten maar eigenlijk zijn ze heel origineel. Het boek heeft een mooie vormgeving, de figuurtjes lijken uit vilt gemaakt. De emoties worden duidelijk weergegeven op de gezichtjes. Een herkenbaar, mooi geïllustreerd prentenboek.