Zwaluwen vieren geen kerst: zodra ze de winter voelen naderen, vliegen ze richting Afrika waar ze zich boven de bossen laten wiegen door de warme lucht. Deze zwaluw doet weliswaar het omgekeerde: ze laat de Afrikaanse warmte achter zich en vliegt in de richting van het koude noorden. Op datzelfde ogenblik, maar dan een eind verder, rijdt Freddy d’Angelo dezelfde kant op. Achter het stuur van zijn nostalgisch ogende gele koelwagen vervoert hij ijs vanuit Genua naar Engeland. Ooit was het bedrijf waarvoor hij werkt erg succesvol, maar dat is nu anders. Als Freddy onderweg het bericht krijgt dat de levering niet meer nodig is, wacht hem een eenzame kerstavond in zijn lege huis in Noord-Frankrijk. Echt eenzaam of leeg wordt die avond niet dankzij een wonderlijke samenloop van drie geheel verschillende levens. Dat van de zwaluw, die in tegenstelling tot haar soortgenoten wél geïnteresseerd is in de mensen die ze onder zich op de aarde ziet bewegen. Het leven van de op zichzelf aangewezen Freddy die al honderd dagen met niemand sprak en die boos en bang wordt als hij tijdens zijn rit ziet wat er zich bij de tunnel onder het kanaal nabij Calais afspeelt. En het leven van de jongen uit Afrika die lang geleden het leven van de kleine zwaluw redde en die nu op zoek is naar een nieuwe toekomst.

In dit verhaal combineert Timothée de Fombelle actuele thema’s met sprookjesachtige gedachten. Eenzaamheid, de vluchtelingenproblematiek en kwetsbaarheid zitten sterk verweven in de beschrijvingen. De kleurrijke illustraties van Thomas Campi versterken de beeldende taal en nodigen de lezer-luisteraar uit tot intensief meeleven. Ze illustreren de dapperheid van de kleine zwaluw en de grauwe hoop van de mensenschimmen in de kolkende golven of langs de wachtende vrachtwagens. Ze geven de berustende eenzaamheid van Freddy achter zijn stuur herkenbaar weer, een eenzaamheid die des te groter lijkt wanneer diezelfde Freddy even later helemaal alleen in zijn donkere kamer de toekomst afwacht. Naar het einde toe worden de prenten opgelicht. Er is de zaklantaarn die de wending in het verhaal belicht. Vervolgens zijn er de lampjes in de straat die warmte lijken uit te stralen en tot slot is er de gloed van de kaars die hoop aankondigt.

Een zwaluw in de winter is een klein boekje met een klein verhaal, waarin elke zin uitnodigt tot aandachtig lezen en elke prent de winter in al zijn facetten binnenbrengt. Een wintersprookje om langzaam te beleven en te herbeleven om alzo gaandeweg te begrijpen waarom de kleine zwaluw haar innerlijke stem moet volgen en waarom dit boekje in het Frans de allesomvattende poëtische titel Quelqu’un m’attend derrière la neige kreeg.